Επιλεκτική ή Εκλεκτική Αλαλία
Η εκλεκτική ή επιλεκτική αλαλία είναι μια αγχώδης διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται απο την αδυναμία του παιδιού να εκφραστεί λεκτικά σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις όπως το σχολείο ή σε άλλους δημόσιους χώρους. Τα παιδιά επικοινωνούν σε προστατευμένα περιβάλλοντα στα οποία νιώθουν ασφάλεια όπως το σπίτι. Σύνοδα χαρακτηριστικά της εκλεκτικής αλαλίας μπορεί να είναι η υπέρμετρη ντροπαλότητα, ο φόβος της κοινωνικής έκθεσης, η κοινωνική απομόνωση και απόσυρση, ο αρνητισμός, οι εκρήξεις θυμού, η χειριστική ή αντιδραστική συμπεριφορά ιδιαίτερα στο σπίτι. Πιθανό είναι να υπάρχει σοβαρή αδυναμία να ανταπεξέλθει στις κοινωνικές και σχολικές απαιτήσεις.
Τρόποι εντοπισμού
Περισσότερα από 90% των παιδιών με εκλεκτική αλαλία παρουσιάζουν επίσης κοινωνική φοβία ή κοινωνικό άγχος. Η διαταραχή είναι ιδιαιτέρως επίπονη για το παιδί. Τα παιδιά και οι έφηβοι με εκλεκτική αλαλία εμφανίζουν μία πραγματική φοβία για την ομιλία, για την κοινωνική αλληλεπίδραση και γενικά για καταστάσεις όπου απαιτείται από αυτούς η επικοινωνιακή συμμετοχή.
Σε σύγκριση με το τυπικα ντροπαλό παιδί τα παιδιά με επιλεκτική αλαλία βρίσκονται στο απώτερο όριο της ντροπαλότητας και της σεμνότητας.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών έχει μια κληρονομική προδιάθεση για την εμφάνιση άγχους
και πολύ συχνά τα παιδιά αυτά εμφανίζουν άγχος αποχωρισμού, συχνές κρίσεις θυμού και κλάματος, κακοδιαθεσία, προβλήματα ύπνου, έλλειψη ευελιξίας και έντονη ντροπαλότητα.
Συναισθήματα: Όταν το παιδί βρίσκεται σε μικρή ηλικία ίσως να μην φαίνεται ανήσυχο σχετικά με την αλαλία του όσο όμως μεγαλώνει, η εσωτερική δυσαρέσκεια για την λεκτική ανεπάρκεια του θα διογκώνεται, με πιθανή συνέπεια την ανάπτυξη αρνητικών περιπλοκών του άγχους που καιρό βιώνει.
Συμπεριφορά: παιδιά με εκλεκτική αλαλία παρουσιάζονται συχνά άκαμπτα και πεισματάρικα, κακοδιάθετα, χειριστικά και κυριαρχικά στο οικιακό περιβάλλον τους. Επίσης μπορεί να εμφανίσουν δραματικές εναλλαγές διάθεσης, κραυγές, κλάμα, απόσυρση, άρνητικότητα, αναβλητικότητα. Τα παιδιά αυτά αισθάνονται την ανάγκη για εσωτερικό έλεγχο, σειρά, δομή και μπορεί να αντιστέκονται στις αλλαγές του προγράμματος ή της ρουτίνας τους ή να εμφανίζουν δυσκολίες στη μετάβαση από δραστηριότητα σε δραστηριότητα. Κάποια παιδιά μπορεί να ενεργούν απερίσκεπτα, αρνητικά στο σχολείο, σε γιορτές, ενώπιον μελών της οικογένειας τους και φίλων.
Θεραπευτική προσέγγιση: Οι κύριοι στόχοι της θεραπείας θα πρέπει να εστιάζουν στην ελάττωση του άγχους, την ενίσχυση της αυτοεικόνας και στην ενίσχυση της κοινωνικής αυτοπεποίθησης και επικοινωνίας. Η έμφαση δεν πρέπει ποτέ να τίθεται στο να κάνουμε ένα παιδί να μιλήσει. Όλες οι προσδοκίες για ομιλία θα πρέπει να παραμεριστούν. Με ελαττωμένο άγχος, ενισχυμένη αυτοπεποίθηση και την χρήση κατάλληλων τακτικών / τεχνικών, η επικοινωνία θα αυξηθεί καθώς το παιδί παιδί προοδεύει από μη λεκτικές σε λεκτικές επικοινωνιακές αντιδράσεις.
Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις θα πρέπει να είναι εξατομικευμένες.
Συμπεριφορική θεραπεία: Οι τεχνικές θετικής ενίσχυσης και αποευαισθητοποίησης αποτελούν τους πρωταρχικούς θεραπευτικούς στόχους για την εκλεκτική αλαλία, όπως επίσης και η απόσυρση κάθε πίεσης για ομιλία. Έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην καλύτερη κατανόηση του παιδιού και στο να αναγνωρίσουμε το άγχος που βιώνει. Η εισαγωγή του σε κοινωνικά περιβάλλοντα με απλές μη απειλητικές μεθόδους αποτελεί ένα εξαιρετικό βήμα το οποίο θα συμβάλλει στο να αισθανθεί το παιδί περισσότερο άνετα.
Παιγνιοθεραπεία- Ψυχοθεραπεία: Μπορούν να αποδειχτούν χρήσιμες αν όλη η πίεση για ομιλία αποσυρθεί και δοθεί έμφαση στο να βοηθηθεί το παιδί να χαλαρώσει. Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί η αλαλία με τρόπο μη απειλητικό.
Γνωστική συμπεριφορική θεραπεία: οι εκπαιδευμένοι σε αυτό το είδος θεραπείας θεραπευτές βοηθούν τα παιδιά να τροποποιήσουν την συμπεριφορά τους με τον επαναπροσδιορισμό των φοβιών και των ανησυχιών τους με θετικές σκέψεις. Η θεραπεία αυτή πρέπει να περιλαμβάνει την διαδικασία της συνειδητοποίησης της αλαλίας και της αναγνώρισης του άγχους.
Πρωταρχικής σημασίας είναι η εμπλοκή της οικογένειας στην θεραπευτική διαδικασία όπως επίσης και των εκπαιδευτικών που έρχονται σε επαφή με τα παιδιά.
Πηγή: Dr. Elisa Shipon-Blum Selective Mutism -Anxiety Research
Η εκλεκτική ή επιλεκτική αλαλία είναι μια αγχώδης διαταραχή η οποία χαρακτηρίζεται απο την αδυναμία του παιδιού να εκφραστεί λεκτικά σε συγκεκριμένες κοινωνικές καταστάσεις όπως το σχολείο ή σε άλλους δημόσιους χώρους. Τα παιδιά επικοινωνούν σε προστατευμένα περιβάλλοντα στα οποία νιώθουν ασφάλεια όπως το σπίτι. Σύνοδα χαρακτηριστικά της εκλεκτικής αλαλίας μπορεί να είναι η υπέρμετρη ντροπαλότητα, ο φόβος της κοινωνικής έκθεσης, η κοινωνική απομόνωση και απόσυρση, ο αρνητισμός, οι εκρήξεις θυμού, η χειριστική ή αντιδραστική συμπεριφορά ιδιαίτερα στο σπίτι. Πιθανό είναι να υπάρχει σοβαρή αδυναμία να ανταπεξέλθει στις κοινωνικές και σχολικές απαιτήσεις.
Τρόποι εντοπισμού
- Αν το παιδί επικοινωνεί στο σπίτι αλλά δεν εκφράζεται λεκτικά στο σχολείο ή σε άλλους δημόσιους χώρους
- Νιώθει φοβισμένο και δυσκολεύεται να εκφραστεί με οποιονδήποτε τρόπο
- Χρησιμοποιεί χειρονομίες για να αποφύγει μια δύσκολη κατάσταση
Περισσότερα από 90% των παιδιών με εκλεκτική αλαλία παρουσιάζουν επίσης κοινωνική φοβία ή κοινωνικό άγχος. Η διαταραχή είναι ιδιαιτέρως επίπονη για το παιδί. Τα παιδιά και οι έφηβοι με εκλεκτική αλαλία εμφανίζουν μία πραγματική φοβία για την ομιλία, για την κοινωνική αλληλεπίδραση και γενικά για καταστάσεις όπου απαιτείται από αυτούς η επικοινωνιακή συμμετοχή.
Σε σύγκριση με το τυπικα ντροπαλό παιδί τα παιδιά με επιλεκτική αλαλία βρίσκονται στο απώτερο όριο της ντροπαλότητας και της σεμνότητας.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των παιδιών έχει μια κληρονομική προδιάθεση για την εμφάνιση άγχους
και πολύ συχνά τα παιδιά αυτά εμφανίζουν άγχος αποχωρισμού, συχνές κρίσεις θυμού και κλάματος, κακοδιαθεσία, προβλήματα ύπνου, έλλειψη ευελιξίας και έντονη ντροπαλότητα.
Συναισθήματα: Όταν το παιδί βρίσκεται σε μικρή ηλικία ίσως να μην φαίνεται ανήσυχο σχετικά με την αλαλία του όσο όμως μεγαλώνει, η εσωτερική δυσαρέσκεια για την λεκτική ανεπάρκεια του θα διογκώνεται, με πιθανή συνέπεια την ανάπτυξη αρνητικών περιπλοκών του άγχους που καιρό βιώνει.
Συμπεριφορά: παιδιά με εκλεκτική αλαλία παρουσιάζονται συχνά άκαμπτα και πεισματάρικα, κακοδιάθετα, χειριστικά και κυριαρχικά στο οικιακό περιβάλλον τους. Επίσης μπορεί να εμφανίσουν δραματικές εναλλαγές διάθεσης, κραυγές, κλάμα, απόσυρση, άρνητικότητα, αναβλητικότητα. Τα παιδιά αυτά αισθάνονται την ανάγκη για εσωτερικό έλεγχο, σειρά, δομή και μπορεί να αντιστέκονται στις αλλαγές του προγράμματος ή της ρουτίνας τους ή να εμφανίζουν δυσκολίες στη μετάβαση από δραστηριότητα σε δραστηριότητα. Κάποια παιδιά μπορεί να ενεργούν απερίσκεπτα, αρνητικά στο σχολείο, σε γιορτές, ενώπιον μελών της οικογένειας τους και φίλων.
Θεραπευτική προσέγγιση: Οι κύριοι στόχοι της θεραπείας θα πρέπει να εστιάζουν στην ελάττωση του άγχους, την ενίσχυση της αυτοεικόνας και στην ενίσχυση της κοινωνικής αυτοπεποίθησης και επικοινωνίας. Η έμφαση δεν πρέπει ποτέ να τίθεται στο να κάνουμε ένα παιδί να μιλήσει. Όλες οι προσδοκίες για ομιλία θα πρέπει να παραμεριστούν. Με ελαττωμένο άγχος, ενισχυμένη αυτοπεποίθηση και την χρήση κατάλληλων τακτικών / τεχνικών, η επικοινωνία θα αυξηθεί καθώς το παιδί παιδί προοδεύει από μη λεκτικές σε λεκτικές επικοινωνιακές αντιδράσεις.
Οι θεραπευτικές προσεγγίσεις θα πρέπει να είναι εξατομικευμένες.
Συμπεριφορική θεραπεία: Οι τεχνικές θετικής ενίσχυσης και αποευαισθητοποίησης αποτελούν τους πρωταρχικούς θεραπευτικούς στόχους για την εκλεκτική αλαλία, όπως επίσης και η απόσυρση κάθε πίεσης για ομιλία. Έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην καλύτερη κατανόηση του παιδιού και στο να αναγνωρίσουμε το άγχος που βιώνει. Η εισαγωγή του σε κοινωνικά περιβάλλοντα με απλές μη απειλητικές μεθόδους αποτελεί ένα εξαιρετικό βήμα το οποίο θα συμβάλλει στο να αισθανθεί το παιδί περισσότερο άνετα.
Παιγνιοθεραπεία- Ψυχοθεραπεία: Μπορούν να αποδειχτούν χρήσιμες αν όλη η πίεση για ομιλία αποσυρθεί και δοθεί έμφαση στο να βοηθηθεί το παιδί να χαλαρώσει. Είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί η αλαλία με τρόπο μη απειλητικό.
Γνωστική συμπεριφορική θεραπεία: οι εκπαιδευμένοι σε αυτό το είδος θεραπείας θεραπευτές βοηθούν τα παιδιά να τροποποιήσουν την συμπεριφορά τους με τον επαναπροσδιορισμό των φοβιών και των ανησυχιών τους με θετικές σκέψεις. Η θεραπεία αυτή πρέπει να περιλαμβάνει την διαδικασία της συνειδητοποίησης της αλαλίας και της αναγνώρισης του άγχους.
Πρωταρχικής σημασίας είναι η εμπλοκή της οικογένειας στην θεραπευτική διαδικασία όπως επίσης και των εκπαιδευτικών που έρχονται σε επαφή με τα παιδιά.
Πηγή: Dr. Elisa Shipon-Blum Selective Mutism -Anxiety Research
No comments:
Post a Comment