η κοινωνική αλληλεπίδραση
η επικοινωνία
η φαντασία
Αυτές οι τρεις περιοχές συνιστούν την τριάδα των διαταραχών,
δηλαδή τον πυρήνα των κλινικών χαρακτηριστικών του αυτισµού. Ωστόσο τα παιδιά με σύνδρομο Asperger παρόλο που
παρουσιάζουν σοβαρές δυσκολίες στις κοινωνικές σχέσεις έχουν φυσιολογική
ανάπτυξη της ομιλίας και υψηλότερο γνωστικό επίπεδο σε σχέση με τα παιδιά που
έχουν αυτιστική διαταραχή (WHO, 1992).
Τα βασικά χαρακτηριστικά των
διαταραχών του αυτιστικού φάσµατος είναι: η ποιοτική παρέκκλιση στην κοινωνική
αλληλεπίδραση, την επικοινωνία και τη φαντασία.
Η ποιοτική παρέκκλιση στην κοινωνική
αλληλεπίδραση εκδηλώνεται µε τουλάχιστον δύο από τα ακόλουθα:
Έκδηλη παρέκκλιση στη χρήση
πολλών µη λεκτικών συµπεριφορών, όπως η βλεµµατική επαφή, η έκφραση προσώπου, η
στάση του σώµατος και οι χειρονοµίες για τη ρύθµιση της κοινωνικής συναλλαγής.
Αδυναµία στην ανάπτυξη
αντίστοιχων µε το αναπτυξιακό επίπεδο σχέσεων µε συνοµηλίκους και απουσία
αυθόρµητης συµµετοχής σε απολαύσεις, ενδιαφέροντα ή επιτεύγµατα µε άλλους
ανθρώπους.
Έλλειψη κοινωνικής ή συγκινησιακής
αµοιβαιότητας.
Η ποιοτική παρέκκλιση στην
επικοινωνία εκδηλώνεται µε τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα:
Καθυστέρηση, ή πλήρης έλλειψη της
ανάπτυξης της οµιλούµενης γλώσσας (η οποία δεν συνοδεύεται από µία προσπάθεια
αναπλήρωσης µέσα από εναλλακτικούς τρόπους επικοινωνίας, όπως οι χειρονοµίες ή
η µίµηση) σε άτοµα µε επαρκή οµιλία, έκδηλη παρέκκλιση της ικανότητας να
αρχίσουν ή να συνεχίσουν µία συζήτηση µε άλλους.
Στερεότυπη και επαναληπτική χρήση
της γλώσσας ή χρήση ιδιοσυγκρασιακής γλώσσας και έλλειψη ποικίλου, αυθόρµητου
παιχνιδιού µε παίξιµο ρόλων ή κοινωνική µίµηση,αντίστοιχα µε το αναπτυξιακό
επίπεδο.
Ηχολαλιά,σχολαστική ομιλία,
κυριολεκτική ερμηνεία του λόγου.
Τα περιορισµένα, επαναληπτικά και
στερεότυπα πρότυπα συµπεριφοράς, ενδιαφερόντων και δραστηριοτήτων εκδηλώνονται
µε τουλάχιστον ένα από τα ακόλουθα:
Περιορισµένη ενασχόληση µε έναν ή
περισσότερους στερεότυπους και περιορισµένους τύπους ενδιαφερόντων, η οποία
είναι µη φυσιολογική είτε σε ένταση είτε σε εστίαση.
Άκαµπτη εµµονή σε συγκεκριµένες µη λειτουργικές
συνήθειες ή τελετουργίες.
Στερεότυποι και επαναληπτικοί
κινητικοί µαννιερισµοί (π.χ. κτυπήµατα ή συστροφές των χεριών ή των δακτύλων ή
περίπλοκες κινήσεις ολόκληρου του σώµατος).
Επίµονη ενασχόληση µε µέρη αντικειµένων,
ηλεκτρονικές συσκευές ή μέρη αυτών.